Wie ik ben kan ik op verschillende manieren vertellen, vrouw van vrouw, (stief)moeder, operaliefhebber, veel-lezer, dol op bordspelen, koffieleut en op zondag dominee.

Vanuit mijn passie voor verhalen ben ik dit blog begonnen. Om mijmeringen tijdens het wandelen met mijn teckel te delen, opmerkelijke ontmoetingen of een rake opmerking. Ik ben een verwoed lezer van alles waar letters op staan, schrijf veel en graag, van preken tot korte verhalen.

Als kind kreeg ik altijd een boek als er iets te vieren was, op mijn verjaardag, met Sinterklaas, aan het begin van de vakantie of wanneer ik overging naar de volgende klas. Toen ik een jaar of acht was en ziek in bed lag kreeg ik een verhalenboek van Astrid Lindgren, dat heb ik vele malen herlezen. Het mooiste verhaal is nog steeds dat van De rode vogel. Recent is dit opnieuw uitgegeven en nu als prentenboek. Het verhaal gaat over twee weeskinderen die in een koude grauwe wereld leven bij een boer die hen hard laat werken en hen nauwelijks te eten geeft. Op een dag zien ze hartje winter een rode vogel in het bos. Ze lopen achter hem aan en komen opeens op een plek uit waar de zon schijnt, de kersenbomen bloeien en een Moeder voor alle kinderen zorgt. Het is een verhaal dat troost en ontroert en de rode vogel is de wegwijzer.

Vandaar dat dit blog de naam De Rode Vogel gekregen heeft. Om dingen te delen die me opvallen, een foto van een veelzeggend stilleven in de natuur, een paar regels tekst of een link.

Soms zal ik schrijven over ontmoetingen tijdens mijn werk, dan weer over mijn passie voor boeken, wandelingen met mijn eigenwijze teckel Dante of een losse gedachte die opgeschreven wil worden.